Uchwały Krajowej Rady Sądownictwa

Sylwetka kandydata (z uchwały KRS)

Pan Grzegorz Janusz Salamon urodził się 25 maJa 1955 r. w Skierniewicach. W 1978 r. ukończył wyższe studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego z wynikiem dobrym. Po ukończeniu w latach 1980-1982 aplikacji sądowej etatowej w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Skierniewicach, w lipcu 1982 r., złożył egzamin sędziowski z wynikiem bardzo dobrym. Decyzją Ministra Sprawiedliwości z 3 września 1982 r. został mianowany asesorem sądowym w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Skierniewicach - orzekał w sprawach karnych w Sądzie Rejonowym w Skierniewicach i w Sądzie Rejonowym w Rawie Mazowieckiej. Uchwałą Rady Państwa z dnia 14 lutego 1985 r. został powołany na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego w Rawie Mazowieckiej. Z dniem 14 marca 1985 r. został przeniesiony na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego w Żyrardowie, w którym w okresie od l kwietnia 1985 r. do 3 sierpnia 1990 r., pełnił funkcję Prezesa. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 1990 r. został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Wojewódzkiego w Skierniewicach, w którym orzekał w sprawach karnych. W okresie od 11 września 1995 r. do 31 stycznia 1996 r. pełnił funkcję rzecznika dyscyplinamego przy Sądzie Wojewódzkim w Skierniewicach, a w latach 1995-1998 pełnił funkcję rzecznika prasowego tego Sądu. Na podstawie decyzji Ministra Sprawiedliwości był delegowany do pełnienia obowiązków sędziego w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie na okres od l maja 1998 r. do 31 października 1998 r. oraz od l listopada 1998 r. do 30 kwietnia 1999 r. Orzekał w II Wydziale Karnym tego Sądu. W okresie od l maja 1998 r. do 31 lipca 1999 r. pełnił funkcję sędziego wizytatora do spraw karnych Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 marca 1999 r. został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Orzeka w II Wydziale Karnym. Od 17 maja 1999 r. do 17 października 2007 r. pełnił kolejno funkcję rzecznika dyscyplinamego przy Sądzie Apelacyjnym w Warszawie i zastępcy rzecznika dyscyplinamego przy tym Sądzie. W okresie od 15 listopada 20 l O r. do 14 listopada 2016 r. pełnił funkcję wiceprezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie i jednocześnie funkcję Przewodniczącego IV Wydziału Wizytacji tego Sądu. Na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego był delegowany przez Ministra Sprawiedliwości do pełnienia czynności sędziowskich w Sądzie Najwyższym w dniach: 8-12 stycznia 2007 r., 5-9 lutego 2007 r., 5-9 marca 2007 r., 10-13 kwietnia 2007 r., 7-11 maja 2007 r. i 11-15 czerwca 2007 r. oraz na okres od l listopada 2007 r. do 31 stycznia 2008 r. Kandydat uczestniczył w szkoleniach zawodowych, w tym organizowanych przez Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury.

Uzasadnienie wyboru przez KRS

Po wszechstronnym rozważeniu całokształtu okoliczności sprawy Krajowa Rada Sądownictwa, podzielając stanowisko zespołu członków postanowiła, że kandydatura Pana Grzegorza Janusza Salamona zostanie przedstawiona Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu na jedno wolne stanowisko sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Karnej.

Opinia wizytatora

Pan Grzegorz Janusz Salamon uzyskał bardzo dobrą ocenę kwalifikacyjną sporządzoną przez Pana Krzysztofa Cesarza - sędziego Sądu Najwyższego, z której wynika, że spełnia wymogi stawiane osobom ubiegającym się o stanowisko sędziego Sądu Najwyższego. Kandydat wykazuje się bardzo dobrą znajomością judykatury, w tym orzecznictwa Sądu Najwyższego, które przywołuje tylko w niezbędnym zakresie - prawidłowo realizuje zasadę samodzielności jurysdykcyjnej sądu wynikającą z art. 8 § l Kodeksu postępowania kamego i dokonuje celującej wykładni przepisów prawa materialnego. Uzasadnienia sporządza na bardzo wysokim poziomie, umiejętnie odnosząc się do zarzutów apelacji, w tym także w wieloosobowych sprawach. Unika przy tym praktyki wskazywania i cytowania orzeczeń tylko pozornie wzbogacających argumentację sądu odwoławczego, a w rzeczywistości oderwanych od realiów danej sprawy i osłabiających stanowisko sądu odwoławczego. Formułując wskazania lub zapatrywania prawne artykułował je w sposób zgodny z kodeksowymi wymaganiami.

Wizytator: Krzysztof Cesarz